Zo transformeert kunsteducatie leerlingen

Transformatie

Van techniekles op de basisschool tot een workshop rap op de middelbare school: wij organiseren al jarenlang de meest uiteenlopende culturele activiteiten op scholen door heel Nederland. Maar wat we ook onderwijzen, welke kunstvorm er ook centraal staat en hoe oud de leerlingen ook zijn, één ding is altijd precies hetzelfde: transformatie. Keer op keer zien wij namelijk hoe kunsteducatie leerlingen verandert.

Zelfvertrouwen groeit

Hoe zelfvertrouwen groeit, dat is een behoorlijk grote vraag. Maar als we één ding zeker weten, is het wel dat ons zelfvertrouwen groeit wanneer we nieuwe dingen leren. Dat geldt voor volwassenen, maar dat geldt zeker ook voor kinderen. Het kunstonderwijs is dé plek waar leerlingen steeds weer spelenderwijs en laagdrempelig in aanraking komen met nieuwe vaardigheden.

Leerlingen ontdekken talenten

Het leuke van aan de slag gaan met nieuwe activiteiten, is dat er talenten bovenkomen die de leerlingen nog nooit eerder ontdekt hadden. Het allerleukste is natuurlijk als daarbij een vonk vrijkomt die maakt dat leerlingen hun ontdekkingstocht buiten de klas zelfstandig voortzetten. Misschien wel voor de rest van hun leven.

Problemen worden uitdagingen

Binnen het kunstonderwijs staat ‘maken’ centraal. En wie iets gaat maken, loopt altijd tegen problemen aan. Buiten de klas is het dan verleidelijk om de handdoek in de ring te gooien. Maar door tijdens schooltijd een maakproces in te gaan, móeten leerlingen wel met oplossingen komen. Een fascinerende zoektocht om aan te gaan en een onmisbare tool om in je gereedschapskist te hebben.

De kracht van de groep

Maar de mooiste transformatie van allemaal is misschien nog wel dat leerlingen de kracht van de groep ontdekken. Verreweg de meeste van de activiteiten die wij aanbieden, zijn groepsprocessen waarin de leerlingen samen iets maken. Hierdoor ontdekken ze dat er in één klas verschillende talenten zitten. En dat je het beste resultaat krijgt als je al die talenten een plekje geeft. En natuurlijk: dat ieder lid van een groep verantwoordelijk is voor een fijne omgeving waarin deelnemers zich veilig voelen om te experimenteren en dus ook om te falen.